Bugün, yine bir back-uplama gunu.
Back-up~ sen bizim herşeyimizsin!
Tabi hal böyle olunca, kayboluyorum içlerinde, fotoğrafların arasında yüzüyorum, çok keyifli.
Çoğu zaman, bu fotoğrafların ilerde nasıl iş yapacağını düşünüyorum.
Bu çok kaba bir tabirdi.
Yani, anıları görsellerle tamamlamak, onları karıştırıp "Aaa! tipe bak!" demek..
Bu zamanın hayalini kurmuyor değilim.
Şimdi bile, bir kaç ay öncesinin fotoğrafları beni bu yönde etkiliyor, eh tabiki de!
Haydi şimdi,
Anılar, anılar.. Coşkun Sabah'tan gelsin.
Derken, Şubat 2008'den NY fotoğraflarına bakıyordum ki, (her baktığımda gulesim geliyor bunlara).. Kahkahalar atmıyorum belki ama, çok salak, tatlısalak manasında, hatta ilk ikisini editledikten sonra "uzaylı" diye adlandirmam?!
Diğer 3'ü de, baba kadrajı, baba gözüyle çekilmiş olup, editlenmiştir.
Baba kadrajı!
Ama birazdan geçer herhalde.
O değil de yayvan bir taş bulup denizde sektirmek istiyorum.
(peki ya yayvan kelimesine ne demeli?)
Bir de, flashback tadındaki bu durum burada noktalanmalı, hala Barcelona içimde bas bas bagırıyor, canım, sanki hiç yaşanmamış gibi, tepki vermiyor.
Deniz kıyısına gidelim bari.
No comments:
Post a Comment