bugün balonlar gordüm.
balonlar.
uçan balonlar.
beyaz üstü renkli.
benim hic uçan balonum olmadı.
yoksa oldu da ben mi hatırlamıyorum?
küçükken bizim buralarda baloncuya rastlardık.
renkli balonlar.
hayır.
boyalı balonlar...
patlarsa etrafı kirletirmis.
benim olmadi hiç bu yüzden.
keske olsaydı.
keske yüzüm gözüm boya olsaydı.
keske
zararlıysa da zararla o zamandan karsılassaydım.
balonum oldu.
ama ondan hic olmadı.
sanırım.
gozumun onune geliyor.
balonlardan istedigim zaman.
ve balonlarim olmadigi zaman.
o amca nerde?
simdi butun balonlari benim olsa...
patlarsa da yuzum gozum boya olsa...
olsa...
gokyuzune bıraksaydım balonları...
ve izleseydim...
en son gorebildigim yere kadar...
bir gece vakti olsaydi bunlar...
gecenin karanlıgında,
beyaz uzeri renkli balonları gokyuzune yollanırken izleseydim...
-izledim.-
gozum daldı.
kafam hep yukarda...
ne de guzel...
hepsi bir arada...
sonsuzluga dogru bir goc.
geri donusu olmayan bir yol.
tercihler manasız...
üzerime dökülse, geri dönse balonlar...
benim hiç uçurtmam olmadı...
sonuç.
want to leave all the balloons to the sky.
(étantunpeusoûl,enlesecrivant)
No comments:
Post a Comment