"giriş cümlesi zor geldi."
ilk defa yazarken kitlendim, şuana kadar gelişi güzel yazıyordum, gayet açık, gayet transparan. şimdi bilmiyorum neden..
hep öyle değil midir, bir şarkı, bir melodi duyarsın, anında aklına ya o kişi gelir ya da o an...
bir koku duymak gibi...
farkında olmadan etrafta olup bitenler, olmayan müziğin arka planda olayı tamamlaması, sen hiç farkına varmadan, olaya müdahele eden sesler, belki de ortama tam anlamıyla uyum sağlayan sesler, bir şarkı, uzaktan gelen bir ses, içimdeki ses, iç sesler, dışavurduğun kadarı, sokak gürültüsü, yanından geçen insanlar, sen duruyorsun, hayat akıyor, o müzik çaldığında, bir yerde tekrar duyduğunda, sen yoluna devam ediyorsun, zaman duruyor.
bazen cok alakasız bir müzik o ana tanıklık ediyor,
tıpkı
"Elliott Smith - Waltz #2"
gibi.
belki de o kadar alakasız diildir,
ama bu sarkı,
o sırada benim soundtrack'imdi. ve belki de senin.
ve belki de ben bunu hic farketmeyecektim, bu soundtrack hic bilinmeyecekti,
olayı biliyorum, gayet anlik bir kararla u dönüşü.
evet evet
U dönüşü.
Ah her zaman defterim yanımda bulunmalı.
Not al bakalım.
Hangi şarkıydı bu?
Heh hatırlarım tekrar ilerde,
bunu da yaptım ya.
No comments:
Post a Comment